Gisterenmiddag onderweg en ja hoor, nog geen 10 minuten van huis werden we overvallen door een reuze-hagel bui. Stenen groter dan knikkers, veel en hard. Wat een geweld, wat een kabaal, wat een spanning en sensatie… “Wat gaan we doen?” Omkeren bleek al snel geen optie: dikke vette files aan de andere kant van de vangrails. Wij reden tenminste nog, vraag niet hoe, maar we waren in beweging. Dus dóór…

Drie hagelbuien met spectaculair onweer, drie-en-een-half-uur en aardig wat gegriezel later kwamen we aan op de plaats van bestemming. Voor het eerst in tijden verkneukelden we ons op het nos journaal, immers: onze hagelbuien zouden daar zeker in zitten. En tsja, toen… voor het eerst in 60 jaar geen acht uur nieuws. Wat een teleurstelling. Hadden we nu toch maar zelf dat oeh-wat-spannend-onderweg filmpje gemaakt.

En nu, vanavond, de herkansing? Door de glibber-de-glabber naar Deventer om te dansen? Of toch maar knus en veilig voor de kachel? Zonder al dat geweld, kabaal, even zonder spanning en sensatie…